HEVES
Yürümek basit bir eylemdir, aynı zamanda bir şeyler düşünmek. O gün öyleydim işte. Durağa doğru yürürken otobüsün geliş saatini hesaplıyor aynı zamanda erkek kardeşimin nerede olduğunu düşünüyordum. O an, bir insanın dikkatimi çekmesi çok zor, o kadar şey düşünürken bakar kör olurum ve nereye baktığımı algılayamam. Üzerindeki kahverengi montu ve açık renk kotu gözlerimin ona yönelmesini sağlıyor. O an her şey gidiyor sadece o kalıyor. Bakıyorum ve gözleri beni bulduğunda gözlerimi kaçırıyorum. Okulda kantinde otururken ki anlar geliyor aklıma ve o çocuğu görüyorum arkadaşlarıyla oturuyor. Bizim fakültede, daha bu sabah gördüğüm ve hatıralarımda gereksizler bölümüne attığım çocuk. O anki bakışlarını unutamıyorum. Hafta başı okulda yine görüyorum onu, kızlarla kantinde otururken giriyor kapıdan ve yine bütün dikkatimi ona veriyorum. Arkadaşlarım çok belli ettiğimi söylüyor ama umursayamıyorum. Dikkatini çekiyorum ve bence hikaye burada başlıyor . Çocuğun bana baktığını