ŞURİMŞİNE





Karşısında ağlamıştım, gözyaşımı bile silmedi..

Ben hayatımda kimseyle paylaşmadığım şeyleri onunla paylaştım, asla yapmam dediklerimi onunla yaptım. Onunsa bana verebileceği sadece terk edişi. Sessiz yalvarışlarımın hiçbir anlamı yoktu onun için..
 Elleriyle değil gözleriyle hükmediyordu bana. En sevdiğim bardağımı elinden düşürüp kırdığında bana attığı o masum bakışı asla çıkmıyor aklımdan. Yeni aldığım makyaj malzemelerini poşette görmeyip çöpe attığında kendini safça savunuşu, kızamamıştım bile o haline. Bir bebeği gördüğünde uzaklara dalıp gitmesi, kahveyi şekerli sever mesela, dört yıldır asla şekersiz kahve içiremedim ona.  Kız kardeşi iş görüşmesi için giyeceği gömleği ütülerken yakmıştı, gözlerinden ateş çıkıyordu ama kardeşine bağırmak yerine onu alttan alışı
 O sert duruşunun ardında yatan yumuşacık kalbi artık toprağın altında. Tanıdığı herkes, tüm arkadaşları burada, mezarının başında. Sevdiğim adam beyaz kefenin içinde toprağa giriyor. Dualar okunuyor, insanlar ailesine baş sağlığı diliyor ve ayrılıyor. Sadece ailesi kalıyoruz burada. Yanı başında. Annesi perişan halde, gözleri kıpkırmızı oğlunun mezarı başında, kafasını toprağa dayamış, ağlamaktan ve dua etmekten başka bir şey gelmiyor elinden. Babası “Erkekler ağlamaz” baskısını yıkıp geçmiş kenarda duran eski banka oturmuş ağlıyor, babam yanında destek olmaya çalışıyor. Ben mi? Ben bundan sonra, o olmadan nasıl devam ederim onu düşünüyorum. Birini sevmek, onunla bir hayat paylaşmak çok farklı. Hani büyüklerimiz derler ya ‘Evlilik ciddi bir müessese, evlilik bir kurum’ diye, evet öyle. Aynı evi bambaşka bir insanla paylaşmak hatta hayatını paylaşmak. Artık hiçbir şey sadece sana ait değil ve artık başka bir insanın sorumluluğu da sende. Evlilik sadece çocuk yapmak değil ve doğan çocuk temeli çatırdamış bir evliliği düzeltmiyor. Bir bebeğimiz olmadı, olsaydı da her şey yine böyle olacaktı. Dünyanın öbür ucunda uçan kelebeğin bize bir etkisi olmuyordu.
Sevgilim, sen hayata gözlerini yumalı daha yirmi dört saati yeni geçti. Şimdi bu soğuk havada yanıma gelip beni sıkıca sarsan. Gözlerini gözlerime dikip bana beni sevdiğini söylesen, bana o gülüşünü göstersen.
Bir saliselik dikkatsizlikti seni benden alan sevgilim. Bir kendini bilmezin sarhoşluğu senin ömrünü bitiren.
Şimdi gözlerimi kapatıyorum sevgilim ve açtığımda yanında olacağım..
Seni, seviyorum.




Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

TARİHİN TOZLU RAFLARINDAN BİR BOSNA HİKAYESİ İNCİR KUŞLARI

GEÇMİŞTEN GÜNÜMÜZE DAĞLIK KARABAĞ VE AZERBAYCAN

PETROL BİR LANET